Դավիթ Մուրադյան

Ես ընթերցեցի Ջեք Լոնդոնի «Խաղը» պիեսի երկու գլուխները։ Ցանկանում եմ փոքրիկ վերլուծություն անել և նշել կարևորագույն մանրամասները։

Գլուխ 1

Առաջին գլուխը մեզ ծանոթացրեց տղայի ու աղջկա հետ։ Մենք հասկացանք, որ տղան պարզապես “գժվում է” բռնցքամարտից։ Ջոն խիզախ, արդար ու մեծահոգի մարզիկ էր, ով իր գրեթե ամբողջ կյանքը նվիրել էր սպրոտին, սակայն երբ որ նա ծանոթացել էր Ջենեևվայի հետ, ամեն ինչ կորցրել էր և համաձայնվել էր “հեռու” մնալ այդ սպորտի տեսակից։ Մեզ վեպը ծանոթացրեց, այսինքն մի փոքր պատմեց, մեկ այլ հերոսի մասին։ Սիլվերստայնը պառավ մի կին էր, ով քաղաքում ուներ իր կրպակը, և հենց այդ կրպակն էր դարձել “սիրո կամուրջը”։ Այդ կրպակում էին ծանոթացել մեր վեպի երկու գլխավոր հերոսները՝ Ջենեևվան և Ջոն։

Ջոնը կարծես թե սիրահարված էր իր սպորտին։ Նա այնքան պարզ էր վերաբերվում այդ բռնցքամարտին։ Սակայն որոշները ոչ ջերմորեն էին վերաբերվում, որոնցից մեկը հենց Ստիլվերստայնն էր։ Նա ատում էր այդ սպորտաձևը և քարոզում էր, որպեսզի այդ սպորտաձևից Ջոն հեռու մնա և ընդհանրապես չհետաքրքրվի։ Առաջին գլուխը ավարտվում է փոքրիկ երկխոսությամբ, երբ Ջոն իրեն գովասանում է և ասում է, որ նա իդեալական մաքուր է։ Մաքուր ոչ թե այն իմաստով, որ օճառով է լվացվել, այն իմաստով, որ նրա մկանները, ջղերը և իր մարմինը գտնվում են շատ «մաքուր» վիճակում։ Սա էր Ջոյի իրական նպատակասլածությունը, որին նա կարողացել էր հասնել։ Մենք հասկացանք, որ նա շատ լավ էր վերաբերվում այդ սպորտաձևին, նա կարողանում էր շատ հեշտ մարտ վարել։ Մի շատ կարևոր բան, որ մենք նույնպես իմացանք, դա այն էր, որ Ջոն չէր կարողանում պարզապես սովորական բառերով բնութագրել նրա սերը այդ սպորտաձևի նկատմամբ։ Նա դա կարողանում էր անել դիրքերի, գործողությունների ու շարժումների շնորհիվ։ Այդ գեղեցիկ շարժումները, որոնք նա բնութագրում էր համապատասխանում էին այն ֆորմային, որը նա ուներ։ Ջոն շատ նպատակասլած, մեծահոգի ու հավասարակշռված մարդ էր ու կարողանում էր ճիշտը ապացուցել, և այնքան էլ չէր տարվում այլ զբաղմունքներով։ Մենք նաև ծանոթացանք բաժնի վարիչի հետ, ով գորգեր էր վաճառում և ուներ ոչ այնքան զարգացած հումորի զգացում։ Նա կարողանում էր սովորական հումորով “ցավ պատճառել”, այսինքն նրա հումորը այնքան վատն էր, որ նույնիսկ այդ հումորի վրա “լացում էին”։

Կարևորագույն մանրամասները՝

1. Այն, որ մենք հասկացանք, որ Ջենեևվան ու Սիլվերստայնը դեմ էին այդ սպորտաձևին։ Ի դեպ Ջենեևվան կարողացել էր համոզել Ջոյին, որ նա հրաժարվի այդ սպորտից և կենտրոնանա նրանց համատեղ կյանքին։
2. Ջոն ցանկանում էր շարունակել զբաղվել այդ սպորտաձևով, նա իրական արդար մարզիկ էր, ով հասել էր այդպիսի գագաթներին իր թափած արյունի, ջանքի շնորհիվ։ Եվ ամենևին էլ չէր ցանկանում այդքան շուտ, իր կարիերայի սկզբին, հրաժեշտ տալ իր սիրած խաղին։
3. Ջենեևվան ու Ջոն զույգ են, որոնք շուտով պատրաստվում են ամուսնանալ։
4. Բացի պառավ կնոջից ու աղջկանից, մյուս բոլորը ապշում են Ջոյի աշխատասիրության վրա և ցանկանում են ամեն կերպ իմանալ ամեն մանրուք։ Գրեթե բոլորը Ջոյին հարգում և սիրում են, որպես մարզիկ։