«Հայրենիքի սահմաններն առևտրի առարկա լինել չեն կարող․ Ազատը, Անկախն ու Միացյալը առասպել չէ, այլ առարկայական հնարավորություն, որը կյանքի կոչելու մեթոդաբանությանը մենք տիրապետում ենք։ Իրական հաղթանակի համար պետք է մեկընդմիշտ արձանագրել․ սիրում են Աստծուն։ Հայրենիքին ծառայում են։»
Իմաստալից, կարևոր ու խորհրդավոր էր։ Այսպես կարող եմ բնութագրել հետևյալ միտքը։ Ըստ էության, կարդալով որոշ ամենահայտնի վերլուծաբանների ու քաղաքագետների մտքերը Հայրենիքի վերաբերյալ, ես հասկացել եմ, որ ամենալավ պատկերացումը Հայրենիքի, նրա պաշտպանության, սահմանների անքակտելիության մասին ուներ հենց Տիգրան Հայրապետյանը՝ նորանկախ Հայաստանի հայտնի քաղաքագետը։ Իրոք, որ խորհուրդը պետք է ընդունել որպես սկզբունք ու առաջնորդվել դրանով, քանզի այլապես մենք չենք կարողանա պահել մեր պետականությունը, երկիրն էլ վստահորեն կգնա կործանման։ Երկու օրենք, երկու կարևորագույն սկզբունք՝ սիրել Աստծուն, ծառայել Հայրենիքին, որը պարտավոր է կատարել յուրաքանչյուր քրիստոնյա հայ իր կյանքի ընթացքում։ Եթե ծառայել կարելի է բանակում և աշխատելով, ապա սիրել Աստծուն կարելի է ամեն տեղ և ամեն ժամ՝ անկախ իրավիճակից։ Աստծուն սիրելը հարաբերական է, քանզի ամեն մեկը յուրովի է դա ընկալում։ Ոմանք ընկալում են ամեն օր եկեղեցում մոմ վառելը, իսկ ոմանք՝ տանը աղոթելը։ Սակայն իրական սերը, որը մենք կարող ենք փոխանցել Աստծուն, դա մեր քրտնաջան աշխատանքն է, ընտանիքի ու ազգի հանդեպ մեր խնամքը, սերը, հարգանքը․․․
Շարունակել կարդալ
Դավիթ Մուրադյան 