Արդեն որերորդ շաբաթն է ես ընթերցում եմ Էվան Օզնոսի “Ջո Բայդեն. կյանքը, կարիերան և ամենակարևորը…” գիրքը, բայց միեւնույնն է չեմ ձանձրացել նրանից։ Գիրքը հագեցած է շատ իրադարձություններով։ Ցանկանամ նշել, որ ես ընթերցողի այսօր “Բանագնաց” և “Անբախտավորն ու բախտավորը” գլուխները։ “Բանագնաց” գլխում, ես ավելի շատ ուսումնասիրեցի Բայդենի արտաքին գործունեությունը, հասկացա, թե ինչ քաղաքականություն է վարել Բայդենը տարբեր երկրներում։ Նա բանագնաց էր, ճամփորդում էր, շատ խոսում ու շփվում էր տարբեր մարդկանց հետ։ Նա կարողացել էր պաշտոնավարման ժամանակ կայացնել շատ ցավոտ ու վճռորոշ հայտարարություններ։
Բայդենը ընդհանրապես շատ կոշտ մարդ էր։ Նա չէր սիրում, որ իրան քննադատում էին, նրա մասին վատ բաներ էին խոսում։ Նա կարողանում էր շատ խորամանկ ու ճակատագրական պատասխան հասցնել այն մարդուն, ով որ այդքան բան էր խոսացել նրա մասին։ Ինձ այդ գլուխներում դուր եկավ այն, որ բացի Բարաք Օբամայից, Բայդենը ընկերություն էր անում Բիլ Քլինթոնի, Հիլարի Քլինթոնի հետ, որը Բիլի քույրն էր։ Նրանք շատ ժամանակ էին միասին անցկացնում ու միասին շատ կարևոր որոշումներ էին կայացնում։ Հիլարին այդ ժամանակ պետքարտուղարի պաշտոնն էր զբաղեցնում։ Բայդենը նույնիսկ նրան “սիրելիս” և “սիրում եմ քեզ” բառերով էր դիմում։ Նա իսկապես սիրում էի Հիլարիին ու նրա տրամաբանությունը, ճիշտ որոշում կայացնելու ունակությունը։ Այս գլուխը սովորացրեց, որ փոխհամագործակցությունը և փոխօգնությունը կարող են շատ նպաստել գործընթացի վրա։ Հիլարին ու Բայդենը ընկերներ էին, ոչ մեկ չէր թողում մեկին դժվարին ճանապարհին, եթե նրանցից որևէ մեկը չէր կարողանում որոշումից կայացնել, ապա նրանք միասին քննարկում էին ու այնուհետև ճիշտ ու կենտրոնացած որոշում էին կայացնում։ Ինձ նաև դուր եկավ այն, որ Բայդենը միշտ խորամանկ էր գործում։ Նա ինչ անում էր, անում էր անչափ զգուշությամբ, քանի որ նրան հակառակ դեպքում կսպառնար գործից անհապաղ հեռացումը։ Ինձ այս գլուխը հետաքրքիր թվաց նրանով, որ ամեն ինձ ջրի երես եկավ, այսինքն բոլորը իմացան Բայդենի գործունեության մասին “Բանագնաց”-ի ժամանակ։ Բայց ամեն ինձ դեռ առջևում է։ Տեսնենք, թե ինչ կլինի մյուս գլուխներում։
Դավիթ Մուրադյան 