Ստորև ներկայացվում են «Հայկական ոսկու գինը. աղքատ համայնքներ և լքված պոչամբարներ» տեսաֆիլմից առանձնացված արձանագրված փաստերը, որոնք ցույց են տալիս, թե հանքարդյունաբերությունը ինչպիսի աղետալի հետևանքների է հանգեցնում
Սոթքի հանքավայր։ Սոթքի հանքավայրը Հայաստանի Հանրապետության ամենամեծ ոսկու հանքն է։ Բնակիչները շուտ-շուտ են ականատես լինում շագանակագույն ամպի, որը դուրս է գալիս այնտեղից և տարածվում դեպի Սոթք գյուղ, Վարդենիս համայնք և քաղցրահամ ջրերի ամենամեծ պաշար ունեցող «ջրամբար»՝ Սևան։ Բնակիչներից մեկը պատմեց, թե շատերի ատամներն են թափվում, մյուսները շուտ են ծերանում, հիվանդանում, բայց մյուս կողմից՝ աշխատատեղի խնդիր գրեթե չկա։ Հանքավայրի նախկին աշխատակիցներին մեկն ասաց, որ ամոնալի, սիլիտրիայի և դիզվառելիքի պայթեցման հետևանքով է թույնը (ջուրը) լցվում Սևան։ Խորհրդային ժամանակներում կառուցված այդ խորամանկ մեծանիզմների օգնությամբ գործարանի թափոնները (այս դեպքում՝ թունավոր ջուրը) խողովակներով անցնում են Սևան։ Հատկանշական է, որ միայն գործարանի աշխատակիցները գիտեն, թե այդ խողովակով ինչ է հոսում։ Ըստ աշխատակցի՝ գործարանի համար կարևոր է հանքաքարի արդյունահանումը, ոչ թե աշխատակիցների և գործընթացի անվտանգ պայմանները։ Նաև եթե պլանը չի կատարվում, աշխատողները զրկվում են հավելավճարներից։ Ռուբեն Գրիգորյանը՝ հանքավայրի նախկին աշխատակիցը, նաև պատմեց, որ հանքավայրից ամսեկան արդյունահանվում էր 350 կգ ոսկի։
Շարունակել կարդալ →
.webp)
Դավիթ Մուրադյան 