Bir gün Nasreddin Hoca’nın bir komşusu Hoca’nın kapısını çalmış. Nasreddin Hoca “Merhaba komşu. Nasılsın, iyi misin?” diye sormuş. Komşusu “Sağol Hocam, iyiyim.” diye cevap vermiş ve “Hocam, senden bir şey rica edeceğim, kasabaya gitmem lazım, eşeğini iki saat için bana verir misin?” diye sormuş. Nasreddin Hoca eşeğini komşusuna vermek istememiş ve “Ah komşucuğum, eşek evde değil.” diye cevap vermiş. Tam bu sırada eşek içeriden uzun uzun anırmış. Eşeğin sesini duyan komşu “Hocam, peki bu ses ne? Eşek evde ama sen bana yok mu diyorsun?” diye sormuş. Nasreddin Hoca komşusuna kızmış ve “Ayıp komşu, çok ayıp! Benim sözüme inanmıyorsun. Eşeğin sözüne mi inanıyorsun?” diye cevap vermiş.

Էշի խոսքը

Մի օր Նասրեդդին Հոջայի հարևանը թակեց նրա դուռը։ Նասրեդդին Հոջան նրան ասաց․ -“Բարև հարևան․ Ինչպե՞ս ես, լա՞վ ես”։ Հարևանը պատասխանեց․ -“Շնորհակալ եմ, լավ եմ։” Հետո հարցրեց “Հոջա, քեզնից մի բան պետք է խնդրեմ, քաղաք պետք է գնամ, էշիդ երկու ժամվա համար, կտա՞ս ինձ։”։ Նասրեդդին Հոջան հարևանին իր էշը չէր ուզում տար և “Ախ, հարևանս, էշը տանը չէ” -ով պատասխանեց նրան։ Այս պահին, էշը ներսում երկար-երկար ձայն հանեց։ Էշի ձայնը լսող հարևանը հարցրեց․ -“Հոջա, լավ, այս ի՞նչ ձայն է։ Էշը տանն է, բայց դու ինձ ասում ես, որ ոչ”։ Նասրեդդին Հոջան հարևանի վրա բարկացավ և պատասխանեց․ “Ամոթ հարևան, շատ ամոթ։ Իմ խոսքին չես հավատում, էշի խոսքի՞ն ես հավատում”։