Ուտելիքի բույրը

Ուտելիքի բույրը “ուրախ տան” բույրն է։ Մեր աչքերի առջև մեծ մի սեղանի շուրջ մի մեծ ընտանիք է գալիս։ Սոված գայլերի նման երեխաներ, հոգնած, բայց ուրախ մի հայրիկ, նրանց համար ամբողջ օրն աշխատած մի մայրիկ։ Երևի մի տատիկ․․․ Ջերմ զրույց։

Միայնակներին այս բույրն է վախեցնում։ Ինչ անում ես, արա, բայց չես կարող արգելել, որ ուտելիքի բույրը քո տուն ներթափանցի։ Չտեսնելն հեշտ է։ Փակում ես շերտավարագույրը, քաշում ես վարագույրը, “երջանիկ տները” արդեն շրջանակի մեջ չեն։ Էհ, ձայնն էլ չես կարող արգելել։ Միացնում ես հեռուստացույցը, դնում ես քո երգը, ձայները դուրսն են մնում։

Բայց միևնույնն է, այն ուրիշ տեղերից ներս կթափանցի։ Չես կանգնեցնի։ Բացի այդ ձայնը մի պահ կգա, հետո կվերջանա։ Բույրը կտեղավորվի։ Նստում ես։ Մեկ էլ կտեսնես, մահճակալին էլ է հասել։ Բարձին էլ է տեղավորվել։

Ուտելիքի բույրը միայն ուրիշ ուտելիքի բույրը կկանգնեցնի։ Ցավոք միայնակների դժբախտությունը ահա սա է։ Միայնակ մարդկանց մեծամասնությունը ուտելիք չի պատրաստում։ Ուրիշների բույրը ահա այս պատճառով միայնակների տուն է ներթափանցում։ Ուտելիքը լավն է ուրիշների հետ։ Բոլոր այդ տոլմաները, լցոնած բանջարեղենները, բյորեքները, մանթըները “Օֆ, շատ լավ են ստացվել”․ ասում ենք։ Ոչ ոք իր համար տոլմա չի փաթաթի։ Բիբարի դոլմա չի անի։ Ամեն չեն ասում, եթե երեկոյան ընթրիքը չլինի, ավելի լավ կլինի։

Հենց այս պատճառով միայնակներին ամենաշատը ուտելիքի բույրն է անհանգստացնում։ Քանի որ ամենաշատը այն հիշեցնում է միայնակներին, սեղանակիցներ և զրուցակիցներ չունեցողներին։

1. Yazara göre yemek kokusu nedir?

Yazara göre yemeğin çok büyük değeri var. Yemek kokusuz olsaydı, her zaman açıkmayacağız.

2. Yalnızları en çok ne ürkütür?

Yalnızları en çok yemek kokusu ürkütür, çünkü onlar bütün gün yemek yapmıyorlar ve yemiyorlar, ama onların komşuları bütün gün kokulu yemekler yapıyorlar.

3. Ses ile koku arasında ne fark vardır?

Ses ile koku arasında fark vardır. Bu sevgili müziğini koyarsın, televizyonu açarsın, ama koku her zaman ancak olurdu.

4. Yemek kokusunu ne engeller?

Kokusunu başka kokular engeller.

5. Yemek kokusu yalnızlara ne hatırlatır?

O onların yalnızlıkları hatırlatır. Bu yüzden yalnızlarını, sofrasızlıklarını en çok hatırlatır o.