ՔԱՄՈՒ ՀԱՄԲՈՒՅՐԸ

Քամու համբույրից դողաց մի տերև,
Շշուկով դիպավ իր հարևանին,
Խշխշաց հանկարծ իմ գլխի վերև
Ու տարուբերվեց հինավուրց կաղնին:
Կռացավ կաղնին նորից բարձրացավ,
Ճյուղերով դիպավ ուրիշ մի ծառի,-
Եվ շշուկն այսպես ծառից-ծառ անցավ,
Հասավ հեռավոր խորքերն անտառի:
Ալեկոծվում էր անտառը հուզված
Ու ոսկեզօծված գլուխն օրորում,
Իր մեծ գրկի մեջ քամու համբուրած
Փոքրիկ տերևն էր կարծես որոնում:
Խշշում էր անտառն ու տարուբերվում,
Երկինք էր հասնում խշշոցը նրա…
Իսկ քամին ուրախ սուլում էր հեռվում
Եվ ծիծաղում էր անտառի վրա:
Բնություն-մարդ կապն ինչպես է արտացոլվում ստեղծագործություններում:
Վերլուծություն․
Ինձ համար այս բանաստեղծությունը շատ զգացմունքային էր և միքիչ հուզող։Այստեղ հեղինակը պատմում էր,որ քամին այսպես ասած կառավարում էր երկիրը,տերևները,ալիքները և այլն․․․։Հեղինակը օգտագործում է շատ հանգիստ,հուզիչ,գայթակղիչ բառեր,որոնցով ստիպում է ընթերցողին խորանալ այս պատմության մեջ։Այստեղ մարդ-բնություն հարաբերությունը իմ կարծիքով կա,որովհետև մարդն է տեսնում այս ամենը,տեսնում է․թե քամին ինչ է անում,ինչ է հրամայում։Քամու համբույրից տերևնը դողաց,այսինքն քամին փչեց և առաջին տերևը սկսեց շար-ժվել և իջնել հատակին։Շատ հետաքրքիր էր։Բնությունը կառավարում էր եղանակը,այսպես ասած,ասում էր,թե ինչ պիտի լինի։Կաղնին ճյուղերով դիպավ մյուս կաղնուն։Իմ կարծիքով սա խորհրդանշում է աշունը,որովհետև աշնանն է տեղի ունենում տերևաթափը,իսկ այստեղ կապ ունի տերևաթափի հետ։Հեղինակը ուզում էր ասեր,որ քամին ղեկավարում է և սկիզբ է դնում նոր կյանքի,նոր շնչի։