The BBC Rehearses The Queen’s Death Every Year

Since the 1960s, the British government has maintained a plan code-named Operation London Bridge. The plan details the actions of the British government immediately after the death of Queen Elizabeth II. Presumably, her death will be announced to the prime minister with the sentence “London Bridge is down.”

Taking a stand

In 1926, the General Strike was launched by unions across the UK. The BBC attempted to stay neutral and report all sides of the issue in equal measure. However, the government blocked the BBC’s efforts to broadcast statements made by the Labour Party and union leaders. In retaliation, the BBC refused to air a statement by the Archbishop of Canterbury. Their efforts received some criticism, particularly from Winston Churchill, but the majority of people supported the BBC’s actions.

Funny, but not Savage

While the British were involved in World War Two, television broadcasting was suspended completely. In June 1946, when television broadcasting could resume, the BBC came back on a humorous note. Jasmine Bligh began the first program in six years with “Good afternoon, everybody. How are you? Do you remember me, Jasmine Bligh…?” A popular myth emerged that Bligh said “As I was saying before we were so rudely interrupted…” but this is sadly untrue.

Bigger and Older Than Ever!

Not only is the BBC the world’s largest broadcaster by the number of people employed, but it is also the world’s oldest national broadcasting organization. It turned 98 years old in 2020!

Won’t Say No to the Gold!

Recently, a poll was done across 14 different countries, asking which TV station was the best overall. Out of 66 channels, the BBC took the number one spot!

So What’s the Other 4% Doing?

In total, 96% of the U.K.’s population either listens to or watches programs by the BBC. This includes two thirds of all adults in the U.K. who listen to BBC radio stations.

Տևողությունը՝ 12.09- 16․09

Դեռ հին ժամանակներից հայտնի էր, որ մի մարմինը մյուսով շփելիս՝ օրինակ, սաթը բրդով կամ ապակին մետաքսով, նրանք ձեռք են բերում այլ մարմիններ դեպի իրենց ձգելու հատկության: Ակնհայտորեն երևում է նաև, որ ձգողության այդ ուժը բազմաթիվ անգամ գերազանցում է նույն մարմինների գրավիտացիոն փոխազդեցության ուժը: Այս նոր փոխազդեցությանն անվանում են էլեկտրական (հուներեն «էլեկտրոն» բառը նշանակում է սաթ), փոխազդող մարմիններին՝ էլեկտրականացած, իսկ պրոցեսը՝ էլեկտրականացում:

Մարմինների էլեկտրական փոխազդեցությունը քանակապես բնութագրող ֆիզիկական մեծությունը կոչվում է էլեկտրական լիցք և նշանակվում q տառով: ՄՀ-ում էլեկտրական լիցքի միավորը Կուլոնն է (1 Կլ)՝ ի պատիվ Շառլ Կուլոնի (1736−1806 թթ.), ով ձևակերպել է էլեկտրական լիցքերի փոխազդեցության օրենքը:

Ինչպես ցույց տվեցին փորձերը, բրդով շփված 2 սաթե կամ մետաքսով շփված 2 ապակե միատեսակ ձողերը իրար վանում են, իսկ ապակե և սաթե ձողերը՝ իրար ձգում:  Նշանակում է գոյություն ունի երկու տեսակի էլեկտրական լիցք: Ամերիկացի ֆիզիկոս Բենջամին Ֆրանկլինի առաջարկով մետաքսով շփված ապակու վրա առաջացած լիցքն անվանեցին դրական և վերագրեցին «+» նշան, իսկ բրդով շփված սաթի վրա առաջացած լիցքին՝ բացասական և վերագրեցին «−» նշան: Այս նշանակումից հետո կարելի է սահմանել լիցքավորված մարմինների փոխազդեցության կանոնը։

Նույն նշանի (կամ նույնանուն) լիցքեր ունեցող մարմինները փոխադարձաբար վանում են, իսկ հակառակ նշանի (կամ տատանուն) լիցքեր ունեցող մարմինները փոխադարձաբար ձգում են միմյանց:

Էլեկտրական փոխազդեցության ուժի գոյությունը պայմնավորված է մարմինների վրա ստատիկ լիցքերի առկայությամբ, այդ ուժի ուղղությանը՝ լիցքերի նշանով: Փորձը ցույց է տալիս, որ լիցքավորված մարմինների փոխազդեցության ուժի մեծությունը կախված է նրանց լիցքերի մեծություններից և լիցքավորված մարմինների միջև եղած հեռավորությունից:

Երկու անշարժ, կետային (փոքր չափեր ունեցող) լիցքերի փոխազդեցության ուժի մեծությունը ուղիղ համեմատական է լիցքերի մոդուլների արտադրյալին և հակադարձ համեմատական է դրանց միջև հեռավորության քառակուսուն:  F=Kq₁q₂/R² , որտեղ q₁-ը և q₂-ը փոխազդող մարմինների էլեկտրական լիցքերի մեծություններն են, R-ը՝ նրանց միջև եղած հեռավորությունը, իսկ k-ն համեմատականության գործակից է, հաստատուն մեծություն, որը հավասար է k=9⋅10⁹Ն⋅մ²/Կլ²  

Փորձնական ճանապարհով ստացված այս օրենքը կոչվում է Կուլոնի օրենք:

Սեպտեմբերի 15

«Պայքար առանց կատաղության» Օշո

Այս դեպքը եղել է մեծ իսլամական խալիֆ Օմարի ժամանակ: Նա պայքարում էր իր թշնամու դեմ մոտ 30 տարի: Թշնամին հզոր էր, և պայքարը տևեց մի ամբողջ կյանք: Վերջապես եկավ բարենպաստ պահը. թշնամին ընկավ ձիուց, Օմարը ծնկեց թշնամու վրա՝ նիզակը ձեռքին: Մի վայրկյան, և նիզակը կմխրճվեր թշնամու կուրծքը, և ամեն ինչ կավարտվեր: Բայց այդ պահին ահա թե ինչ կատարվեց. թշնամին թքեց Օմարի դեմքին, և նիզակը օդի մեջ քարացավ:
Օմարը ձեռքով մաքրեց դեմքը, ոտքի կանգնեց և ասաց.
— Վաղը մենք ամեն ինչ նորից կսկսենք:
Թշնամին ապշահար էր:
— Ի՞նչ պատահեց,-հարցրեց նա:- Ես 30 տարի այսպիսի պահի եմ սպասել, հուսալով, որ մի օր նիզակս կուրծքդ կխրեմ, և ամեն ինչ կվերջանա: Իմ բախտն այդպես էլ չբերեց, բայց քոնն ահա բերել է: Մի վայկյանում դու կարող էիր ամեն ինչ վերջացնել: Ի՞նչ եղավ քեզ:
Օմարը պատախանեց.
— Մեր պատերազմը սովորական պատերազմ չի եղել: Ես երդվել էի, որ պայքարելու եմ առանց ներքին զայրույթի: 30 տարվա ընթացքում ես պայքարել եմ առանց բարկության:
Իսկ հիմա մեջս կատաղություն բարձրացավ: Երբ դու դեմքիս թքեցիր, հանկարծ այս ամենը անձնային դարձավ: Ես ցանկացա քեզ սպանել. դա իմ Եսից եկող ցանկություն էր: Մինչև այս պահը, 30 տարիների ընթացքում, երբեք այդպիսի խնդիր չեմ ունեցել: Մեր պայքարի
պատճառն այլ էր: Դու իմ թշնամին չես եղել. մեր կռիվը երբեք անձնային չի եղել: Ես չեմ ցանկացել քեզ սպանել, ես ուզել եմ գործը հաղթական ավարտի հասցնել: Իսկ հիմա մի պահ ես մոռացա իմ խնդիրը. դու դարձար իմ թշնամին, և ես ցանկացա ոչնչացնել քեզ:
Ահա թե ինչու ես չեմ կարող քեզ սպանել: Մի խոսքով, վաղվանից նորից սկսում ենք:
Բայց պատերազմն այդպես էլ չվերսկսվեց: Թշնամին այլևս նույնը չէր:
— Սովորեցրու ինձ: Դարձիր իմ ուսուցիչը և հնարավորություն տուր ինձ աշակերտելու քեզ: Ես էլ եմ ուզում կռվել առանց զայրույթի:
Իսկ գաղտնիքը սա է. պայքարեք՝ մի կողմ թողնելով ձեր Եսը: Եվ եթե դուք կարողանաք կռիվ տալ առանց ներքին կատաղության, ուրեմն դուք ամեն ինչ անանձնային կարող եք անել, քանի որ բախումը ամենաշատն է շոշափում մարդու Եսը: Եթե դուք դա անեք, դուք կդառնաք ամենակարող:
Բայց հիմա դուք չեք կարողանում մինչև անգամ անանձնական սիրով սիրել:

Առաջադրանքներ

Ա․ Քննարկե՛ք հետևյալ հատվածները.

Պայքարեք՝ մի կողմ թողնելով ձեր Եսը: Եվ եթե դուք կարողանաք կռիվ տալ առանց ներքին կատաղության, ուրեմն դուք ամեն ինչ անանձնային կարող եք անել, քանի որ բախումը ամենաշատն է շոշափում մարդու Եսը: Եթե դուք դա անեք, դուք կդառնաք ամենակարող:

Մտքի հետ համաձայն եմ։ Մարդիկ ամենաշատը կատաղում են, երբ իրենց հակառակորդները դիպչում են իրենց անձնական կյանքին, անձնական Եսին։ Երիտասարդների մոտ շատ են նկատվում այդպիսի խնդիրները, երբ նրանք կռվում են իրենց հեղինակությունը պահելու համար։ Սա կարդալով, ես հիշեցի մի հետաքրքիր մանկական պատմվածք, որը կոչվում էր “Պիտակը”։ Առյուծը լինելով կենդանիների թագավորը, միամիտ հանդիպում է մի կենդանու, ով իրենց պիտակ է դնում, ասելով, որ ինքը ավանակ է։ Բայց դա չի կպնում նրա տեսքին, դա վերաբերվում է նրա անձնական եսին, քանի որ կենդանին իր հեղինակությունն է վիրավորում, այլ ոչ թե տեսքը։ Եվ դրանց հետո, առյուծը կամաց-կամաց վերածվում է ավանակի։ Եվ այդպես էլ մեր կյանքում է։ Մարդիկ ցանկանալով պաշտպանել իրենց հեղինակությունը, գնում են ամեն քայլի, բայց առանց Եսի էլ կռիվ չի կարող լինել։ Մարդկանց ամենաթույլ տեղը դա անձնականն է։ Բայց ես կարծում եմ, որ կռիվը կռիվ չի լինի, այն էլ մեր դարում, որ մարդիկ չկպնեն իրենց հեղինակություններին ու իրար անձնական վիրավորանքներ չհասցնեն։

Բայց հիմա դուք չեք կարողանում մինչև անգամ անանձնական սիրով սիրել:

Մինչև մարդկությունը չհասնի այն գագաթնակետին, երբ մարդիկ կսկսեն մի քիչ ավելի հարգալից լինել, այդ ժամանակ անձնականությանը վիրավորանքներ չեն հասցվի և այդ իսկ պատճառով կռիվներն էլ կպակասեն։

Բ․ Դո՛ւրս գրեք և մեկնաբանե՛ք այն հատվածը, որտեղ ասվում է, թե ինչո՞ւ Օմարը չսպանեց թշնամուն:

Իսկ հիմա մի պահ ես մոռացա իմ խնդիրը. դու դարձար իմ թշնամին, և ես ցանկացա ոչնչացնել քեզ:

Մտածում եմ, որ համապատասխան միտքը սա է։ Երբ գլխավոր հերոսը թքեց հակառակորդի դեմքին, այդ երևույթը դիտարկվեց, որպես անձնական բնույթի երևույթ։ Հակառակորդը հասկացավ, որ այդ նվաստացուցիչ քայլը ուղղված էր նրա անձնական Եսին։ Ու քանի որ մեր դարում շատացել են մարդիկ, ովքեր իրենց հեղինակությունը պաշտպանելու համար պատրաստ են ամեն ինչի, ապա հակառակորդն էլ ցանկանալով պաշտպանել իր Եսը, փորձեց սպանել նրան, բայց երբ հասկացավ, որ հերոսը ոչ մի անձնական բնույթի վիրավորանք չէր ցանկանում հասցնել, հանդարտվեց։ Նա հասկացավ, որ իր անձնականը կարող է միայն ինքը կառավարել, ու ոչ մեկ չի կարող դրան կպնել, կամ էլ ղեկավարել։ Նա մի կողմ դրեց դա, ու որոշեց, որ նորից պետք է կռվեն։ Նա որոշեց, որ պետք է կռվի առանց անձնական եսի, որը մարդկության կռիվների մեջ ամենաթույլ ու ամենաազդեցիկ կողմն է, ու հաճախ հենց անձնականն է դառնում գլխավոր թիրախը։

Գ․ Բացատրե՛ք ստեղծագործության վերնագիրը։

“Պայքար առանց կատաղության” վերնագիրը կարելի է ասել նաև “Պայքար առանց Եսի” կամ էլ “Պայքար առանց անձնականության”։ Բոլոր մտքերը քիչ թե շատ կապված են իրար հետ։ Պայքար դեմ առ դեմ, առանց հոգիների։ Կարելի է ասել, որ վերնագիրը ցույց է տալիս այն արդյունքը, որը վերջում հասան թշնամիները։ Ես կարծում եմ, որ պայքարը առանց կատաղության կհասնի միայն այն ժամանակ, երբ մարդիկ միմյանց նկատմամբ կդառնան ավելի հարգալից։ Այսինքն առանց կատաղության պայքար դեռ չի կարող լինել, քանի որ մեր դարում, ինչպես ասացի, շատ են անիմաստ կռիվները, որոնք սկսվում են անձնական բնույթի հասցված վիրավորանքներից։ Եե դիտարկենք կատաղությունը, որպես անձնական բնույթ, ապա վերնագիրը փոխարինվում է “Պայքար առանց անձնականության”։