Ես կտրուկ փոխեցի իմ նածասիրությունները և սկսեցի ընթերցել Էվան Օզնոսի հեղինակած ՝ “Ջո Բայդեն․ կյանքը, կարիերան և ամենակարևորը” գիրքը։ Առեղծվածային, արկածային, տեղ-տեղ իմաստավոր գրքերը ընթերցելուց ես հասկացա, որ ինչ-որ բան պակաս է։ Այդ պակասը լրացնելու համար, որոշեցի կարդալ այդ գիրքը, քանի որ ինձ շատ հետաքրքրեց քաղաքական այդ գործչի կարիերան։ Ավարտելով ընթերցել Ռոալդ Դալի “Չարլին և շոկոլադե ֆաբրիկան”, ես անցա այս գրքին։ Ես մինչև սա, կարդացել եմ Ջասթին Տրյուդոյի՝ Կանադային վարչապետի գիրքը, որը ինձ նույնպես շատ դուր եկավ։
Գրքի հեղինակը շատ մոտ կապեր է ունեցել Ջո Բայդենի հետ։ Նա պատմում է, թե ինչ դժվար ճանապարհով է անցել այս մարդը։ Ջոն քսան տարեկանում իր ապագա կնոջ ծնողների մոտ պատասխանել է այն հարցին, թե ինչ ես ցանկանում դառնալ, ինչ մասնագետ, ասել է, որ ցանկանում է դառնալ “նախագահ, ԱՄՆ-ի նախագահ”։ Նա ամենաերիտասարդ սենատորից դարձել է ամենատարեց նախագահը։ Քսաներեք տարեկանում ավտովթարից կորցրել է կնոջը և երեխային։ Կան շատ ձախողումներ, պարտություններ և վայրէջքներ, որոնց միջով անցել է այս մարդը։ Ամենահետաքրքիրն այն է, որ գրքում հենց առաջին էջերում է այն նշվում։ Սա ցույց է տալիս մարդու նպատակասլածությունը, ցույց է տալիս, որ նա չի ընկել, այլ բարձրացել է, ոտքի է կանգնել և դարձել է ԱՄՆ-ի նախագահ։ Մյուսները կիմանանք հետագա ընթերցանության մեջ։
Դավիթ Մուրադյան 